دارالترجمه زبان "رسانه ای" یاجوج و ماجوج...............
حساسیت مقامات ایرانی نسبت به آن گروه از سازمان‌های خارجی که قصد براندازی دارند تا اندازه‌ای قابل درک است. از دیدگاه ما تحولات ایران در وهله اول امری است که به خود ایرانیان مربوط می‌شود. اما یاری رساندن به ایرانیانی که تنها می‌خواهند کار روزنامه‌نگاری خود را دنبال کنند نه تنها عیبی ندارد بلکه بسیار مهم هم هست. بر همین مبنا هم هست که ما به عنوان پرس ناؤ در امور تحریریه رادیو زمانه دخالتی نمی‌کنیم و
کار ما تنها ارائه حمایت
و توصیه به این رسانه است.
ما معتقدیم که از این راه توانسته‌ایم شرایط لازم
برای ایجاد یک ایستگاه رادیویی واقعاً مستقل ایرانی را فراهم کنیم.
رادیویی جدا و متمایز از شمار فراوان رسانه‌های تبلیغاتی و اپوزیسیونی.
ویلکو دِیونگه
مدیر پرس ناؤ
http://www.radiozamaneh.com/blog/2006/10/post_24.html
نظرهای خوانندگان ویلکو دِیونگه
جالب است که نظر جوانکی مشکوک به نام توماس ابردينگ که معلوم نیست در ایران چه ساخت و پاخت هایی می کند، اینقدر برای حضرات تعیین کننده بوده است که از خیر تاسیس تلویزیون و دادن تریبون به مخالفان گذشته اند و از ایران خبرنگار آورده اند. خوب است دست کم این ویلکو خان اعتراف کرد که دنبال سیاست نیستند. پس دنبال چه هستند؟ قرتی بازی؟ مشکل رسانه ای ایران اگر سیاسی نیست پس چیست؟ سازشکاری هم حدی دارد!
