روزنامه نگار موهن خطرناک خفن و به درد نخور
اگر حمایت بن بردلی مدیر مسوول روزنامه واشنگتن پست نبود، باب وودوارد و کارل برنستین دو روزنامه نگار جوان و یک لاقبای این روزنامه هیچ وقت نمی تونستن پی قضیه واترگیت رو بگیرن و بر اساس وظیفه ژورنالیستیشون آبروی جناب نیکسون و دار و دسته فاسدش رو ببرن.
حتی یک بار که کاخ سفید در پاسخ به گزارش های این دو نفر پاسخ به ظاهر محکمه پسندی رو کرد و همه محافل سیاسی و خبری در آمریکا توقع عذرخواهی واشنگتن پست و اخراج این دو نفر رو داشتن، بردلی مثل شیر پشت کارمندهاش در اومد. این شد که دو خبرنگار تونستن به وظیفه اجتماعی خود عمل کنن و امروز بعد از نزدیک به چهار دهه هنوز آبرو و اعتبار روزنامه نگاری در کشورشون هستن
حتی یک بار که کاخ سفید در پاسخ به گزارش های این دو نفر پاسخ به ظاهر محکمه پسندی رو کرد و همه محافل سیاسی و خبری در آمریکا توقع عذرخواهی واشنگتن پست و اخراج این دو نفر رو داشتن، بردلی مثل شیر پشت کارمندهاش در اومد. این شد که دو خبرنگار تونستن به وظیفه اجتماعی خود عمل کنن و امروز بعد از نزدیک به چهار دهه هنوز آبرو و اعتبار روزنامه نگاری در کشورشون هستن
این رو نوشتم که آقای کروبی یاد بگیره که وقتی روزنامه نگارش با ظرافت و قشنگی موضوعی اجتماعی رو مطرح می کنه،این طور بر آشفته نشه و با عذرخواهی بی موقع دنبال تثبیت منافع خودش نره.
آقای ۵۰ هزار تومانی عزیز، ای غیورمردی که می خواستی با این مبلغ ملتی رو دنبال خودت بکشونی: کجای مقاله مسیح علی نژاد توهین آمیز بود که تا فارس و رجا شلوغ کردن،عذر خواهی کردی؟ اولا دلفین حیوان بسیار زیبا و نجبیه که از نظر هوش و عاطفه از خیلی از سیاستبازهای آی کیو جلبک سرتره! دوما به قول مهدی محسنی، تشبیه به دلفین بدتره یا به بزغاله؟ بعدش از کی تاحالا در ادبیات فارسی،به کارگیری ایما و استعاره مورد سوال واقع شده؟
آقای کروبی،روزنامه نگاری آداب خودش رو داره . اگر نمی تونی استقلال رای روزنامه نگارهات رو تامین کنی،ول کن برو به خواب نیمروزت برس.
اگر روزنامه نگار مستقل نتونه اون چه رو که می بینه و حس می کنه به نقد بکشونه، چه کسی باید شوخ شیخ (معضلات جامعه) رو به روی مسوولان بیاره؟
