منصور امان
ایران نبرد
http://www.iran-nabard.com/
اعلام آمادگی باند حکومتی "اصلاح طلب" برای شرکت در مراسم واگُذاری کُرسیهای مجلس، از به انتها نزدیک شُدن پروسه چانه زنی بر سر تقسیم و چگونگی سهمیه بندی اُرگان مزبور خبر می دهد
این پروسه که بر اساس یک روال تکراری و طبقه بندی شُده، با کشمکش پُر حرارت گرد رد صلاحیتها، قهر و عشوه ی کشدار، مُراجعه هیجان انگیز به ولی فقیه و سرانجام آشتی با ابروان گره خورده جریان یافت، اکنون می تواند نتیجه نه چندان غیرمُنتظره خود یعنی، ایستادن مُشترک پُشت بساط انتخابات را ارایه دهد. اگر چه توازُن قُوا به باند "اصلاح طلب" اجازه ایفای نقشی بیشتر از شاگرد مغازه را نمی دهد اما این وردستی انتخاباتی برای هر دو طرف به اندازه چند ده صندلی در مجلس ارزش دارد.
با این وجود، در حالی که برای باند ولی فقیه مُعامله ی یاد شُده جُز اعانه ی چند کُرسی تزیینی هزینه ی دیگری در بر ندارد، برای همریشان "اصلاح طلب" آن، صورت حساب مُشارکت، هر دوره بُلند بالاتر از پیش می شود. توجیهات مُتنوعی که از سوی اینان برای دویدن در رکاب "مجلس اصولگرا" ی آتی عرضه شُده است و از "نمایش مظلومیت" تا "جنبه اعتراضی داشتن" و از "مصلحت اندیشی" تا "قدر مقدورها را دانستن"، برای هر سلیقه ای جنس جوری پیشنهاد می شود، دُشواری قبولاندن این سیاست - حتی به لایه های پایینی خود - را بازگو می کُند.
باند "اصلاح طلب" جمهوری اسلامی بر نقش خود به عُنوان دستمال چرک گیر میز بازیهای غیر پاکیزه ی "نظام" تاکید ورزیده است. مُشکل این جاست که بر اثر کثرت استفاده، تهدید به جاگُذاشتن اثر معکوس بر میز مربوطه، بیشتر از احتمال جلا یافتن توسُط آن است.
ایران نبرد
http://www.iran-nabard.com/
وردست شو عزیز!
اعلام آمادگی باند حکومتی "اصلاح طلب" برای شرکت در مراسم واگُذاری کُرسیهای مجلس، از به انتها نزدیک شُدن پروسه چانه زنی بر سر تقسیم و چگونگی سهمیه بندی اُرگان مزبور خبر می دهد
این پروسه که بر اساس یک روال تکراری و طبقه بندی شُده، با کشمکش پُر حرارت گرد رد صلاحیتها، قهر و عشوه ی کشدار، مُراجعه هیجان انگیز به ولی فقیه و سرانجام آشتی با ابروان گره خورده جریان یافت، اکنون می تواند نتیجه نه چندان غیرمُنتظره خود یعنی، ایستادن مُشترک پُشت بساط انتخابات را ارایه دهد. اگر چه توازُن قُوا به باند "اصلاح طلب" اجازه ایفای نقشی بیشتر از شاگرد مغازه را نمی دهد اما این وردستی انتخاباتی برای هر دو طرف به اندازه چند ده صندلی در مجلس ارزش دارد.
با این وجود، در حالی که برای باند ولی فقیه مُعامله ی یاد شُده جُز اعانه ی چند کُرسی تزیینی هزینه ی دیگری در بر ندارد، برای همریشان "اصلاح طلب" آن، صورت حساب مُشارکت، هر دوره بُلند بالاتر از پیش می شود. توجیهات مُتنوعی که از سوی اینان برای دویدن در رکاب "مجلس اصولگرا" ی آتی عرضه شُده است و از "نمایش مظلومیت" تا "جنبه اعتراضی داشتن" و از "مصلحت اندیشی" تا "قدر مقدورها را دانستن"، برای هر سلیقه ای جنس جوری پیشنهاد می شود، دُشواری قبولاندن این سیاست - حتی به لایه های پایینی خود - را بازگو می کُند.
باند "اصلاح طلب" جمهوری اسلامی بر نقش خود به عُنوان دستمال چرک گیر میز بازیهای غیر پاکیزه ی "نظام" تاکید ورزیده است. مُشکل این جاست که بر اثر کثرت استفاده، تهدید به جاگُذاشتن اثر معکوس بر میز مربوطه، بیشتر از احتمال جلا یافتن توسُط آن است.
