نازخاتون
اين مسئلهی بیحجاب ظاهر شدن و يا بخوانيد "طبيعی و آنگونه که خودش دلش میخواهد" رفتار کردن يک هنرپيشه ايرانی در نيويورک چنان نقل محافل وبلاگی و غير وبلاگی اين روزها شده که نمیشود بیتفاوت از کنارش گذشت. حرف ها زده شده چه از جانب "ناموس پرستان" روشنفکر و غير روشنفکر و چه از طرف کسانی که دل در گرو حق و حقوق انساني انسان ها به دور از جنسيت آن ها دارند.
چه نشستهايد که ناموس خلق بر باد رفت...
راديو زمانه عکس ها را با سايز و اندازهی بزرگ چاپ کرده بود. من قبل از خواندن کامنت ها که سايه بر آن تاکيد کرده بود، از ديدن اسم بزرگ راديو زمانه بر روی عکس ها تعجب کردم. حک کردن اسم راديو زمانه به عکس های سايت ديگر، کمی تا اندگی قلقلکدهنده(غلغلکدهنده) بود که خوب بماند.اما کامنتها که خود جريان ديگری داشت، در بيشتر موارد خنده را تبديل به قهقهه میکرد. يکی با گلشيفتهی عزيزش قهر کرده و عکسش را يحتمل از اتاقش میرفت که بکند. ديگری ناموس ملت را در خطر می ديد و یا شاید بر باد. ديگری اما مهربانانه توصيه میکرد که ای دختر پاک مشرق زمين که ناموس ما هستي، خب يک لچک بر سر می کردی نازنين تا آبروويی که نمانده، بيش از اين نرود. آن يکی اما از مزايای چادر و روسری میگفت و آن که ای عجب پس اين دختر اين همه عيب داشت و ما نديده بوديم؟ کجايی ای پوشانندهی معايب؟ ای لچک؟ ای روسری؟ ای چادر؟ حالا بماند که مدام از سر و ريخت و تن و بدن و لباس و آرايش سر و صورت يک نفر که میخواسته خودش باشد، به غايت ايراد پشت ايراد بود که می آمد و نفست را می گرفت.
اما من دو سوال کوتاه دارم و می روم: يک:خانمها و آقايان غيور ناموسپرست، وقتی فيلم آن ديگرهنرپیشهی بینوا و صحنهی م ع ا ش ق ه ا ش ( من ان فیلم را هرگز نخواستم که ببینم) را خودتان دست به دست دادید و دیدید و گاه کیف کردید و گاه فحش و ناسزا نثارش کردید و ... به سرتاپای زندگی یک دختر جوان، ناموستان بر باد نرفت؟ به خطر هم نیافتاد؟ حال که گلشیفته یا نیکی یا مهناز با سری برهنه و ظاهری که به مقدسات طبیعیتر از ان ظاهرهای هچل هفتیست که گه گاه دوستی، فامیلی از عروسی خودش یا فامیلش از ایران میفرستد، در مکانی عمومی ظاهر می شوند، فغان و دادتان به هوا میرود و همه می شوید متخصص استتیک و زیباییشناسی. ماشاالله ما ایرانیان ختم روزگاریم و فقط و فقط ما میفهمیم و بس...
سوال دوم: هیچ از خودمان پرسیدیم چرا تا این حد سر و دماغ و انگشتمان را در حریم خصوصی یکدیگر فرو می بریم؟ یک لحظه یا یک روز تعداد سوالاتی که راجع به حریم شخصی تان از طرف دوست، آشنا، همسایه، رهگذر و غریبه از شما پرسیده میشود، یادداشت کنید و با دیدن تعدادش شاید کمی به فکر رویم. چه گذشته بر ما که کاری نداریم انجام دهیم جز پرداختن به خصوصیترین و شخصیترین امور دیگران؟...
