جمشید پیمان: ای شـیــخ، بین من و تو خرده حسابی ست قدیمی

جمشید پیمان

بین من و تو
خرده حسابی ست قدیمی

ای شـیـخ بـه صـد حـیلـه شـدی راهـنـمایم
راهِ تــو گـزیــدم ، سـتـمـت گـشـت سـزایـم

بـا مـکـر نـهــادی بـه سـراپـرده ی مـن گـام
کــردی زسـر حــقـد چــو ویـــرانــه سـرایـم

مـن روح خــدا خــوانـدمــت ازروی جـهـالـت
خـجـلـت زده زیـن کـار بــه درگــاهِ خــدایــم

درپـیـکر و روحـت بـجـزازجـور وجـفـا نیست
زآن سـوخـتـه ی ایـن هـمـه بیداد و جفایم

بس وعده ی بی جازتو بشنیده ام ای شیخ
جزنـحسی و نـکبت چـه شده بـرگ و نـوایم

امـــیـــد مـــن آزادی و آبـــادی و نـــان بــود
امـروز چـه مـانده ست ازیـن هـرسـه برایم

با آن هـمـه ظـلـمـی کـه روا داشـته ای تـو
بـــاورمــکن ای شـیــخ کـه افـتــاده زپــایـم

هـرچـنـد بــلا پـشت بــلا ازتــو فــرو ریـخـت
تــرسـم نـه، کـه مـن ره سـپـر مــوج بــلایم

آسـودگـی ای شـیـخ دریـن عـرصـه حرامت
شــورم بـه تـو و خـواب زچـشـمـت بـربـایم

بـیـن مـن و تـو خـرده حـسابی ست قدیمی
بـا حـذفِ تــو ای شـیــخ ورا پــاک نــمــایـم